Harry Potter, Atlético Velilla y Canicross II

Zo heb je weken niets te vertellen, en zo beleef je in één weekend hele avonturen. Afgelopen vrijdag kwam de nieuwe Harry Potter-film namelijk uit en die wilde ik natuurlijk dolgraag zien. Maar alles wordt hier nagesynchroniseerd, dus moest ik naar Madrid om een bioscoop te vinden die hem in de originele versie vertoonde. Angelines, Vicente en Paloma spreken echter nauwelijks Engels en Miguel en Almudena hadden geen zin om te gaan en dus moest ik alleen naar de bioscoop. Op zich geen probleem, heb ik ook geen last van irritante vragen en dergelijke tijdens de film, maar ik ben nog niet eerder alleen uit Velilla gegaan.

Gelukkig is er goede verbinding met de bus en in Madrid is er een metro, en aldus vertrok ik met de bus naar Madrid. Eenmaal bij de eindhalte bleek dat ik de verkeerde bus had gepakt en dus niet in Madrid was, maar er was gelukkig wel een metrostation, waardoor ik met een omweg uiteindelijk op de juiste plek terecht kwam. Ik had zulke fouten al ingecalculeerd en het bleek ook dat de bioscoop makkelijker te vinden was dan gedacht, zodat ik nog een uur overhad om een beetje in Madrid te kijken.

Nadat ik bij de chinees (avondwinkel, geen restaurant) nog even wat te drinken had opgehaald trad ik de bioscoop binnen, waar heel duidelijk werd dat onze westerse wereld wordt overbevolkt door Amerikanen. Overal om me heen klonken de zoetgevooisde stemmen van Amerikaanse tienermeisjes (Like, oh my god, I´m so gonna´ like cry, like, a million times, this movie!), maar toen de film eenmaal begon was het wel lekker rustig.

De film was supermooi, en misschien wil ik volgende week nog wel een keer heen, maar op het moment dat de film afgelopen was moest ik nog naar huis. Nadat ik de metro terug had genomen en bij de goede halte was uitgestapt, vroeg een jongen mij waar één of andere straat was. Ik vertelde hem dat ik dan niet wist, omdat ik Nederlander ben en toen vroeg hij mij wat mijn favoriete club dan was. Ik antwoordde met Ajax en enthousiast deed hij mij toen een actie van El Hamdaoui voor. Daarbij gleed zijn hand in mijn kontzak om mijn portemonnee te ontfutselen. Ik heb Jennifer echter al zo´n twee maanden niet gezien en dus voelt het weer vreemd als handen zich in die zone bevinden. Ik greep gelijk naar zijn hand, waarna hij mijn portemonnee liet vallen en zich uit de voeten maakte. Gelukkig maar, want er zat onder andere mijn buskaart in en anders had ik niet naar huis kunnen keren, want mijn telefoon stond uit, maar ik wist de pincode niet om hem weer aan te zetten en dus had ik ook niet naar huis kunnen bellen.

Die telefoon had ik uitgezet, want tijdens de film was dat ding onophoudelijk aan het trillen. Eenmaal thuis (het laatste stukje ging wel weer goed) bleek dat het mijn voetbaltrainer was die mij wilde vertellen dat mijn spelerspas klaar was en dat ik zaterdag in de kleuren van Atlético Velilla kon spelen. Enthousiast liep ik zaterdagmiddag naar het voetbalveld om met een eigen busje te vertrekken en onderweg sprak ik af met een teamgenoot dat als ik zou scoren ik de robotdans zou doen. Toen we aankwamen bleek dat ik niet in de basis startte en uiteindelijk moest ik tot ongeveer de 70e minuut wachten om mijn eerste speelminuten in Spanje te maken. En met succes, want ik scoorde even later onze tweede goal van de middag en tilde daarmee de stand naar 5-2. Zoals afgesproken werd daarbij de robot gedanst (helaas geen beeldmateriaal). Het blijkt echter dat Spanje daar nog niet klaar voor is, want ook al lag mijn team dubbel, vanaf de tribune werd er vooral met verbazing gereageerd. Misschien ook wel omdat we als verliezend team een doelpunt uitbundig vierend, maar ik heb er wel door geleerd dat Guti een scheldwoord is. Overigens verloren we de wedstrijd met 6-3.

Maar de koek is nog niet op! Zondag stond namelijk mijn tweede canicross-wedstrijd op het programma. Nadat de vorige race op een deceptie was uitgelopen was ik nu gebrand op goed resultaat en daar had ik ook uitzicht op, want ik heb er inmiddels 7 weken non-stop fysieke training opzitten. Na een korte kennismaking met mijn geleende partner Luna begon de race en uiteindelijk finishte ik eerste! Daarmee verdiende ik niet alleen een grote egoboost, maar ook een grote beker en een zak hondenvoer. Helaas was het kipsmaak en dat vind ik niet heel lekker, dus die heb ik maar aan de hond (haar eigenaar) meegegeven als beloning.

Na dit drukke sportweekend staat er aankomend weekend cultuur te wachen in de vorm van een trip naar Toledo (en misschien nog een keer Harry Potter). Bovendien zou ik eigenlijk vandaag foto´s krijgen van voetbal, die ik graag wilde delen, maar die waren er nog niet. Ik zal ze later uploaden op Hyves en Facebook, maar tot die tijd mogen jullie je verlekkeren met de foto´s van Canicross.

Dan ga ik nu weer Ajax - Real Madrid kijken, maar met de huidige stand (0-2) zullen de nodige grappen mij vinden morgen op school. ¡Hasta la vista!