Aburrimiento

Gek is het eigenlijk hoe snel je je wensen kunt verleggen. Eind september hunkerde ik na een extra lange zomervakantie naar een dagelijks ritme, maar nu heb ik vooral behoefte aan afwisseling. Ook al begin ik de dagen pas om 8 uur ´s ochtends, ik ben nog steeds geen ster in vroeg opstaan en hoezeer ik het ook probeer, ik vat vaak niet eerder slaap dan half 12, 12 uur.

Bovendien eindigt de schooldag altijd om 2 uur, wat betekent dat ik na het middageten nog een flinke 8 uur heb in te vullen. Ik sport weliswaar elke dag, maar dat duurt slechts 2 uur en dan rest mij nog steeds heel veel tijd. School gaat me verder goed af en huiswerk is dus ook geen tijddoder, alhoewel ik aanstaande vrijdag wel een minimaal 25 pagina´s tellend, handgeschreven (!) verslag voor biologie moet inleveren.

Daarom hoop ik dat de maanden februari en maart zo snel mogelijk eindigen, want week in, week uit hetzelfde riedeltje verveelt nogal gauw. Natuurlijk is er carnaval in maart, maar ik heb geen idee of en hoe dit hier gevierd wordt en verder zijn er nog plannen dat pa en ma op bezoek komen, maar dat staat allemaal nog niet vast.

Wat wel vast staan zijn de plannen voor april en mei. In april ga ik namelijk een week naar Málaga met de familie, waar zij vrienden hebben wonen, en in mei ga ik een weekend met school naar Valencia. Leuke dingen dus om naar uit te kijken, maar dat laat nog een poos op zich wachten. Natuurlijk weet ik wel dat er zonder saaie dagen geen leuke dagen zijn, maar dat maakt de saaie dagen niet inees helemaal niet saai meer.

Een ander gevolg van dit vooruit kijken is dat de tijd natuurlijk gestaag doortikt. Vanuit gaande dat ik op 30 juni terugkeer (niks staat nog vast!) ben ik 10 februari al de helft van mijn reis gepasseerd en, zoals iedereen weet, de terugreis is altijd sneller dan de heenreis en dat is natuurlijk ook hier van toepassing. Immers, als ik in de zo gewenste maand april ben beland zijn er nog maar 3 maanden over. En dan gaat het hard.

Tot die tijd valt er echter nog niet veel interessants te vertellen en moet ik dus mezelf maar zoveel mogelijk vermaken met de middelen die ik hier heb. Overigens valt er nog wel iets noemenswaardigs te vermelden. Ik ben namelijk niet alleen Nederlands kampioen Canicross in Spanje, maar ik heb ook de eer van Nederlandse topscorer in het Spaanse voetbal met 3 doelpunten, boven Royston Drenthe (2), Jonathan de Guzman (2), Hedwiges Maduro (1) en Ibrahim Affelay (1). Toch niet de minste namen die het minder dan ik doen.

¡Que os vaya bien!